Geen Vis Zonder Fortuin - Forelvissen

2024 Auteur: Sebastian Paterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:52

Visserijverhalen

Ik had ooit de kans om te vissen op een kleine rivier op de Karelische landengte, waarin volgens de inwoners van het dichtstbijzijnde dorp: "Forel is een dubbeltje in een dozijn." En de rivier heette zeker iets anders, maar lokale vissers noemden het alleen als Forel … Nou, hoe laat je je niet verleiden?

En ik ging voor de stamper. Een tijdlang waren er helemaal geen beten. Tevergeefs heb ik de spuitmonden veranderd, de diepte van de afdaling - alles is leeg. En pas anderhalve of twee kilometer later, toen ik bij de bocht kwam, begonnen de beten eindelijk. En ik ving vrij snel vier forellen. Omdat het nog maar kleintjes waren, liet ik ze gaan.

Langzaam dwalend langs de kust, constant worpen makend, merkte ik niet hoe ik op een grote open plek terechtkwam. Ik keek rond … Ongeveer tweehonderd meter verderop stond een klein blokhut. Direct tegenover hem waren er loopbruggen in het water. Ik ging er precies heen: het vissen vanaf de loopbruggen is immers vaak erg pakkend. Toen hij hen naderde, verstijfde hij zelfs van verbazing. Links en rechts van de loopbrug dartelden een tiental forellen! Tegen de verwachting in waren ze niet bang voor mij, maar bleven ze toch heen en weer rennen. Bij het zien van deze rijkdom, met trillende handen, plantte ik een aantal maden aan de haak en stond op het punt een worp te maken, toen ik achter me hoorde:

- Oom, ze vissen hier niet …

- Waarom? - vroeg ik mechanisch en rondkijkend zag ik een jongen van een jaar of tien in een verschoten T-shirt en pantoffels op blote voeten.

- Omdat deze vis Stepans grootvader is. Hij voedt haar, en daarom is ze constant hier en is voor niemand bang.

Ik keek verbijsterd van de jongen naar de forel, niet in staat om te begrijpen wat er gebeurde: ik had tenslotte geen mogelijke vangst!

Waarschijnlijk gissen naar mijn teleurstelling, stelde de jongen voor:

- Kom op, ik zal je de plaatsen laten zien waar je kunt vissen.

En hij leidde me in de richting waar ik zojuist vandaan kwam … Ongeveer honderd meter van de voetgangersbrug stopte hij en legde uit:

'Daar, zie je, recht voor ons, dichter bij de andere oever, is een kleine stroomonderbreker. Er is een grote rots onder water en er is een forel in de buurt. Gooi aas om hem heen.

Ik maakte de ene worp, de andere en pas bij de derde voelde ik een scherpe ruk van de vis. Hooked, en de forel, sprankelend van alle kleuren van de regenboog, was op de kust. Ik maakte steeds meer worpen en viste na korte tijd nog vier vissen, elk 200-300 gram. Toen werd het knabbelen afgesneden.

'Laten we verder gaan,' zei de jongen, op weg naar de uitgestrekte wilgenstruik waar ik doorheen glipte en haastte zich naar de loopbrug.

De struik boog zich zo ver over het water dat sommige takken er zelfs in baadden. De metgezel legde uit dat ik net boven de struik stroomafwaarts moest gaan staan en de takel zo moest gooien dat de haak met aas op de bodem zat, net onder de struik.

- Hoe kan dit worden gedaan? - Ik twijfelde, kijkend naar de continue willekeurige verweving van groene takken en droge twijgen.

- Maar je gaat op forel vissen! - en de jongen keek me verwijtend aan.

Om de autoriteit van de visser niet te verliezen, probeerde ik het verschillende keren en slaagde ik er toch in om het aas op de juiste plaats te gooien. Meteen gevolgd door een hap, en de zware stamper was in mijn handen. Helaas keerde het geluk zich de tweede keer van mij af: na het werpen raakte de lijn in de bush verstrikt. Al mijn pogingen om haar te bevrijden leidden ertoe dat ik, terwijl ik aan de lijn trok, tegelijkertijd aan de takken trok, die, in de tijd met mijn pogingen, op het water sloegen.

'Dus we zijn gaan vissen …' zei mijn gids wanhopig met zijn hand zwaaiend, en op weg naar het huis voegde hij beschuldigend toe: 'Wacht nu - wacht niet, je krijgt lange tijd niets.

Nadat ik afscheid had genomen van de jongen, dwaalde ik ongeveer een uur langs de kust. Alles is echter nutteloos: zulke pakkende plaatsen, die de jongen me liet zien, hebben elkaar nooit ontmoet. Of misschien zocht ik ze op de verkeerde plaats?