Fuchsia Geschiedenis, Variëteiten En Hybriden

2024 Auteur: Sebastian Paterson | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 13:52

Uit de geschiedenis van fuchsia

Als je van deze plant houdt, dan is het niet moeilijk voor je om de opwinding van het hart te begrijpen bij het zien van sierlijke bloemen, die doen denken aan miniatuurballerina's in weelderige veelkleurige bundels, in ongelooflijke hoeveelheden verzameld aan de uiteinden van de takken van dichte struiken.

Eerst zie je een langwerpige, buisvormige knop op een hangende lange steel, klaar om zijn vierpuntige lobben van de kelk te openen. De kleur kan heel verschillend zijn: wit, lichtroze of oranjeroze, fel scharlakenrood, lila-roze, paars en vele schakeringen van deze en andere kleuren. Onder de beker verbergt zich voorlopig een bloemkroon, die er echt uitziet als een ballettutu en bestaat uit vier dicht op elkaar geplaatste bloembladen (voor eenvoudige en veel voor hybride vormen).

Wanneer deze buitengewoon aantrekkelijke bloembladen, alsof ze van dichte, gladde zijde zijn, zich ontvouwen, lange, gekleurde acht meeldraden en een nog langere stamper uitsteken uit hun midden, en gebogen, puntige lobben-vleugels van de kelk erboven zweven, fascineert de fuchsia-bloem eindelijk jij met zijn exotische schoonheid.

Tuinman gids

Plantenkwekerijen Winkels van goederen voor zomerhuisjes Landschapsontwerpstudio's

De vorm van de grillig veranderde bloemblaadjes kan worden vergeleken met de geneugten van modeontwerpers die fantastisch donzige rokken maken voor fashionista's. De "rok" van de bloemkroon doet niet onder voor een kopje wat betreft de verscheidenheid aan kleuren: hij kan van sneeuwwit tot donkerpaars zijn en door het hele scala van roze, karmozijnrode, paarse, lila tinten en kleuren gaan.

Moderne variëteiten, die meer dan 10.000 tellen (en hun aantal neemt elk jaar gestaag toe), hebben niet alleen bloemkronen van een enkele kleur, maar ook met slagen, strepen; bicolor, waarbij de ene kleur vloeiend overgaat in de andere. Bloemen met dubbele en drievoudige kleur zijn vooral spectaculair, wanneer de kleur van de kelk en de bloemkroon in contrast of toon is geverfd. In deze eigenaardigheid lijken fuchsia-bloemen gedeeltelijk op hybride aquilegia, maar overtreffen ze het in termen van de gratie van de structuur, de rijkdom aan kleuren en de tederheid van hun schakeringen. Bovendien groeit aquilegia in ons gebied in de volle grond en bloeit ze in de vroege zomer gedurende 3-5 weken, afhankelijk van de variëteit.

Fuchsia leeft al jaren naast ons, op de vensterbank, het balkon en in de tuin; thuis kan ze bijna het hele jaar door bloeien. Met behulp van bepaalde technieken kun je een continue bloei van een jaar of langer bereiken. Maar daarover later meer. Het meest verbazingwekkende en aangename is dat de plant volledig ongecompliceerd is in cultuur. Zelfs de meest onervaren bloemist kan dit bloeiende wonder laten groeien.

Waar komt deze schoonheid vandaan? Natuurlijk uit hete zuidelijke landen: Mexico, Chili, Peru. De geschiedenis heeft de naam bewaard van de geleerde monnik en botanicus Charles Plumier, die we kunnen bedanken voor de verschijning in de cultuur van deze prachtige, een van de meest uitbundig bloeiende kamer- en tuinplanten.

Hij komt uit Marseille, werd geboren op 20 april 1646. Tijdens zijn studie wiskunde hield hij tegelijkertijd erg van planten en besteedde hij veel tijd aan het bestuderen van plantkunde. Er zijn drie door hem georganiseerde expedities naar Zuid-Amerika (in 1689, 1693 en 1695), waar hij de plaatselijke flora bestudeerde, de bomen classificeerde van de schors waarvan kinine werd geproduceerd. De schors van fuchsiabomen hangt in lange stroken naar beneden. Destijds werd het in sigaretten gerold en in Europa gerookt in plaats van tabak.

Charles Plumier's passie voor plantkunde bezorgde hem de bekendheid van de beroemdste reizende botanicus van zijn tijd. De wetenschapper stierf helaas in 1709 aan malaria. Maar dankzij het werk van Charles Plumier zijn er meer dan 900 nieuwe plantensoorten naar Europa gekomen, waaronder de geliefde fuchsia.

Van de uitlopers van Santo Domingo bracht Charles Plumier een wilde fuchsia mee in de vorm van een lage, sterk vertakte struik met groenachtig rode bladeren die in drieën in één knoop waren gerangschikt; kleine, vurige rode bloemen, vergelijkbaar met bellen en verzameld in meerbloemige bladborstels. De nieuwe naamloze plant Plumier genaamd Fuchcia triphylla flora coccinea (fuchsia driebladig met rode bloemen) ter ere van de Duitse hoogleraar biologie en geneeskunde Leonard Fuchs.

Met prachtige tekeningen van de auteur werd deze soort onder andere gepresenteerd in het boek "Nova plantarum americanarum genera", gepubliceerd in Parijs in 1703. Toen Carl Linnaeus de namen van planten systematiseerde, uitgaande van het binaire systeem (naam van het geslacht en de soort), begon dit type fuchsia simpelweg Fuchcia triphylla (fuchsia driebladig) te heten. Moderne plantentaxonomen geloven echter dat Plumier hoogstwaarschijnlijk een van de variëteiten van een zeer polymorfe Magelhaense fuchsia heeft gevonden.

Botanici merken op dat in de periode van 1768 tot 1843 andere reizigers naar Europa vanuit Zuid-Amerika, Chili, Nieuw-Zeeland en West-Indië nog eens 12 wilde soorten fuchsia brachten.

Prikbord

Kittens te koop Puppies te koop Paarden te koop

Fuchsia nam in zijn thuisland een belangrijke plaats in in het leven van de indianen. Ze werd vereerd, in Santa Veili, in Peru, is een rots met afbeeldingen van in steen gehouwen fuchsia's bewaard gebleven.

De vruchten van fuchsia in botanische zin zijn bessen, ze zijn zwart-paars, ze hebben een zoete smaak, die doet denken aan de smaak van een perzik, en een aangenaam aroma. Ze werden als toetje als voedsel gebruikt; de Inca's maakten er wijn van. En nu jam, jam wordt gemaakt van bessen, ingelegd in plaats van kappertjes. Soorten met zwart fruit hebben de lokale naam "Ink bag" - het sap van deze bessen wordt gebruikt als kleurstof. Nieuw-Zeelandse fuchsiapollen (Fuchsia exorticata) hebben een intens blauwe kleur en worden vrij exotisch gebruikt: Maori-meisjes voegen het toe aan hun gezichtspoeder.

De felrode fuchsia bloemen trekken helemaal geen bijen aan. Thuis worden ze bestoven door miniatuurkolibries. Dit wordt mogelijk gemaakt door een kleverige en stroperige lijm - viscin, afgescheiden door fuchsia-stuifmeel. Deze lijm wordt samen met stuifmeel in lange strengen getrokken, die kolibries ongewild overbrengen naar een andere bloem. Dezelfde lijmdraden zijn bij nauwkeurig onderzoek ook te zien in andere planten van de familie Onagricaceae (Oenotheraceae): wilgenroosje (Ivan-chai), teunisbloem (primula).

De geschiedenis van deze cultuur kent ook enkele "magische pagina's". Fuchsia werd beschouwd als een magische plant en werd gedistribueerd door een Nederlandse alchemistische vereniging genaamd de Broederschap van de Roos en het Kruis. In deze bloem met een beker van vier kruisvormige lobben, een bloemkroon die op een roos lijkt, en tegenover elkaar geplaatste bladeren in paren kruislings, zagen alchemisten de mysterieuze tekenen van een kruis en een roos.

Het hout van fuchsiabomen onder de hangende bast is groen, glanzend. Binnenin is het kronkelig, donkerbruin, afgewisseld met lichte strepen en golven. Hout van zeldzame schoonheid wordt gebruikt voor decoratieve ambachten en inlegwerk.

Fuchsia-variëteiten en hybriden

Fuchsia heeft eeuwenlang land na land veroverd met zijn schoonheid en gratie, en sierde zowel paleizen als hutten. Fokkers-wetenschappers en amateurs werkten onvermoeibaar met natuurlijk materiaal en kregen steeds meer duizenden variëteiten en hybriden. In principe wordt een groep hybride variëteiten (F. hybrida hort.) Gebruikt in de cultuur.

Maar er zijn ook soortencollecties, waarvan de meest voorkomende zijn:

-

sierlijke fuchsia (F. gracilis) met langwerpige dunne lobben van de kelk en felrode bloemen (kan groeien in ampelvorm); -

Fuchsia-boom (F. arborescens) met paarsroze bloemen;

-

Boliviaanse fuchsia (F. boliviana) met heldere cinnaberbloemen;

-

Fuchsia scharlakenrood (F. coccinea) met hangende bloemen;

-

uitgestrekte of

kruipende fuchsia (F. procumbens) met ampelachtige takken is effectief in hangende containers;

-

zoete fuchsia (F. venusta) uit Nieuw Grenada heeft originele golvende bloembladen.

Fuchsia magellan (F. magellanica) is een zeer decoratieve soort die van nature groeit in vochtige struiken in Chili, Argentinië. Het is een groenblijvende struik met paarse jonge takken en scheuten die fijn behaard zijn. Aders van ovaal-lancetvormig blad, afwisselend gerangschikt of in kransen van drie, ook paars. Bloemen zijn enkelvoudig of in groepen van vier, axillair, hangend; corolla buis trechtervormig, scharlakenrood; kroonblaadjes zijn paarsblauw. Bloeit rijkelijk en continu; er zijn veel tuinvormen en variëteiten.

Zeer interessante fuchsia briljant (F. fulgens) met dichte, trosvormige bloeiwijzen van helder scharlakenrood, met lange, smalle buiskoppen (tot 10 cm lang) en korte (tot 1 cm) kroonblaadjes met een witachtige of groenachtige bovenkant. De stengels, nerven en de achterkant van de bladeren hebben een anthocyaan kleur, waardoor ze nog eleganter en temperamentvol is.

Op basis daarvan is een groep Triphylla-hybriden gemaakt, waaronder veel variëteiten, waaronder Stella Ann, Thallia. Ze onderscheiden zich door rechtopstaande scheuten en zijn vooral effectief in kuipcultuur op het balkon, terras. Hybriden van deze groep met rode bloemen zijn het minst gevoelig voor zonlicht.

Naast grootbloemige hybriden en variëteiten worden ook kleinbloemige geteeld. Hun eigenaardigheid is een korte rand, deze steekt niet uit de kelk. Deze groep omvat kleinbladige fuchsia (F. microhylla), laag fuchsia (F. pumila).

Elke in het wild groeiende soort is een bron geworden van nieuwe variëteiten en hybriden, waaronder er zijn bonte, goudbladige vormen van fuchsia - kortom, het palet van zijn kleuren en vormen is rijk, en de keuze van bloementelers is bijna onbeperkt.

Fuchsia is een van 's werelds favoriete bloeiende planten geworden. Verenigingen en clubs van fuchsialiefhebbers in Europa en Amerika organiseren jaarlijks competitieve shows, speciale tijdschriften en catalogi voor de sierteelt om modieuze variëteiten en erkende klassiekers te demonstreren.

We moeten opmerken dat fuchsia in ons land ook vóór de revolutie geliefd en erg populair was. Daarna werd het, net als veel andere planten, tot burgerlijke bloem verklaard en verdween bijna uit het dagelijks leven. Ze verscheen opnieuw op onze vensterbanken (en in productie) in de jaren 80 van de vorige eeuw. Op de tuinbouw- en sierteeltbeurzen zijn de laatste jaren veel interessante rassen te vinden. Overigens is het beter om jonge planten te verwerven, ze zijn gemakkelijker aan te passen aan de omstandigheden van een nieuwe woonplaats.

Fuchsia behoort, zoals gezegd, tot de ezelfamilie. Het geslacht omvat ongeveer 100 soorten bladverliezende rechtopstaande of ampelachtige bomen, struiken of struiken. Ze hebben zachtgroene, glanzende tegenoverliggende bladeren, geheel of met gekartelde randen. De bloei van fuchsia is overvloedig, begint in het voorjaar en duurt tot laat in de herfst.

Als je de vervagende bloemen niet verwijdert, proef je de smaak van de donkerpaarse bessen, waarvan jam en marmelade worden bereid. Maar vruchtvorming vereist te veel inspanning van de plant ten koste van de bloei, daarom kan het rijpen van fruit thuis alleen plaatsvinden door een vergissing (vervagende bloemen moeten onmiddellijk worden verwijderd) of voor zaadreproductie.

Lees het volgende deel. Fuchsia snoeien, vermeerderen en herplanten?